Fatma İçyer’in ilk kitabı Dergâh Yayınları etiketiyle okurla buluştu. Teyzeler ve Maymunlar isimli kitabı için İçyer, “Bir bebeğe sarılır gibi sarıldım ona. İnsan emek verdiği şeyi bağrına basmak, içine almak, onunla hemhâl olmak ister. Ben de kitabımı ve içindeki 14 karakteri bağrıma bastım” ifadelerini kullanıyor. İlk eseriniz yayınlandığında neler hissettiniz?Garip bir histi, uzun bir yolda yürümüşsünüz ve o yolun sonunda elinize bir şey veriyorlar “İşte bu emeklerinin karşılığı, uykusuz gecelerine değecek, kendini bildiğinden beri beklediğin o şey,” diyorlar. Bir nevi yıllardır her gün üstüne bir şeyler kattığın çalışmalarını avucunun içine almak demek bu. Başın eğik, gözünün kenarından damlalar inmek için çabalıyor ama tutuyorsun, garip bir sevinç. Daha da önemlisi bu ilk andan sonra gelen, korku ve heyecanla sorduğun o soru: Bundan sonra ne olacak? Kitabınızı elinize alınca ilk olarak ne yaptınız?Teyzeler ve Maymunlar arefe günü çıktı. Bayramın 2. günü saatler süren bir yolculukla Dergâh’ın kitap kafesine gittim. Olabilecek bütün aksilikler başıma geldi. Oraya vardığımda kitabımın henüz matbaadan gelmediğini öğrendim, garip bir tebessüm oturdu suratıma, çok epik bir andı. O sırada Almanya’da olabilirdim ama İstanbul’daydım, aktarmalarla kilometrelerce yol gelmiştim, yayınevindeydim ama kitabıma ulaşamıyordum. Ben de herkes gibi internetten sipariş verdim. Lakin birkaç gün sonra yayınevinin kargosu zilimi çaldı. Hemen göndereceklerini bilmiyordum, sürpriz oldu. Paketi elime alınca ne yapacağımı şaşırdım, evin içinde dolandım birkaç dakika. O anları dijital günlüğüme kaydetmek istediğim için videoya aldım. (Kayıt instagram adresimde duruyor.) Bir bebeğe sarılır gibi sarıldım ona. İnsan emek verdiği şeyi bağrına basmak, içine almak, onunla hemhâl olmak ister. Ben de kitabımı ve içindeki 14 karakteri bağrıma bastım… Hayatımda ilk kez bir şey sadece bana aitti, benim içimden doğmuştu. Hiçbir dış gücün ittirmesi olmaksızın, zorunluluktan değil tamamen tercih ederek, başkasıyla paylaşmadan, masamın başında kendime verdiğim sözün bir karşılığı olarak. Çok tarif edilebilir bir his değil çünkü doğurduğunuz çocuğunuz bile tam olarak size ait değil, emanet, kitap ise öyle değil… Kitabınızı ilk kime imzaladınız?Maalesef hatırlayamıyorum, aileden birisi olmalı. İmza atmayı çok sevmediğim için zihnim o anı kaydetmemiş. Hayatımın merkezine yazıyı aldım Yazmaya nasıl başladınız?Parmaklarıyla duvarlara, tavanlara bir şeyler yazan, kafasında hikâyeler dolanan, kendi hâlinde bazı çocuklar vardır ya işte ben o çocuktum. İlk öyküm 7 yaşındayken babamın hediye ettiği ajandamda kayıtlı. Sonraki zamanlarda yazıyı hiç bırakmadım bir şekilde hep hayatımda oldu. Ortaokul, lise zamanlarında öyküler ve denemeler yazdım, dergicilik tecrübelerim de oldu ama çoğunlukla metinlerimi kendime saklıyordum. Üniversite yıllarında ise sanat ve edebiyatla ilgili bazı internet sayfalarına kitap ve gezi yazıları yazdım. Bundan 4.5 yıl önce ise bütün hayatımın merkezine yazıyı alarak yeniden yola çıktım. Gece mi yazarsınız, gündüz mü?Bu yaşam koşullarıma göre değişiyor. Önemli olan rahatsız edilmemem. İlk zamanlar sadece gece yazabiliyordum şu anda ise gündüz de yazabiliyorum. Defter mi, bilgisayar mı?Bilgisayar. İçine notlar aldığım birçok defterim var. Ama bir öykü için deftere not alıyorsam bu genelde öykünün iyi olmayan bir versiyonu ya da öyküde bahsetmeyeceğim ama karakter açısından bilmem gereken şeyler oluyor. Bir öykü için hazır olduğumda bilgisayarımın başına oturuyorum. O vücudumun bir parçası gibi, kalemin hızı zihin akışımı takip etmek için yavaş kalıyor, klavye bunun için daha iyi bir yazma aracı.Erdemler dervişliğe götürürMecit Ömür Öztürk, Sen Derviş Olamazsın kitabına isim babası Yunus Emre’yi yapıyor. Öztürk eserinde özgün bir üslupla ilerliyor ve yer yer bazı ezberleri de bozmayı göze alıyor.
Bir yanıt yazın